Keo & Ceren(2 gün sonra 7 aylık)
Kızım yaklaşık 5 aylıkken bu oyunu oynamaya başladık.O zamanlar anlamını tam bilmese de hoşuna gidiyordu, şimdi ise oyunun kurdu oldu:)
Anne evin bir köşesine, bir koltuk arkasına vb. saklanır, "anne nerdeee??" diye melodili bir şekilde sorulur, bebek ise meraklı gözlerle sesin geldiği tarafa yönelir."Aaa burdaymışş" diye ortaya çıkılırr.Anneyi tam görmese de ayaklarını, ellerini veya gölgesini bile görse bir anda çok mutlu oluurr!Çocuksu heyecan işte budur!Defalarca tekrarlanır fakat bebek sıkılmaz.Anne yer değiştirerek oyuna devam eder, bebek de onu takip edebilmenin verdiği cesaretle daha bir heyecanlanır.
Özellikle 5-7 aylık dönemde 1 dakika bile annesinin yanından ayrılmasına tahammül edemeyen bebekler, bazen annelerine elini yıkaması için bile izin vermek istemezler.Ya da diğer odadan bir battaniye almaya gitmenin, bitmiş bebek bezinin yerine yenilerini doldurmanın, mutfaktan bir bardak su alıp gelmenin bile hayal olduğu bu dönemde, "anne nerdee??" diye yavaaş yavaş odadan çıkarsınızz, ve birkaç kez kapıdan kendinizi gösterip miniğin ağlamasını engellerken, bir yandan da diğer kısa işinizi halledersiniizz.Yani kendiniz için de oynarsınız arada sırada:))
Bazen de yüzünüzü bir peçete ile kapatıp "anne nerdee?" diye sorarsınız ve peçetenin üst kısmından kafanızı gösterip "aaa burdaymışşş" dersiniz.O hala oraya bakarken bu sefer de peçetenin sağ tarafından kafanızı çıkarırsınız.O sizi hala yukarda ararken bir anda sağ tarafta görünce çok şaşırır.Bu sefer sağ tarafa sabitler bakışlarını.Sonra o sağda takılı kalmışken "aa burdaymışş" dersiniz ve soldan çıkarırsınız kafanızı.Buna daha da şaşırır ve gülme krizine tutulur:)İlk zamanlar hep bıraktığı yerde bekler sizin yüzünüzü görmeyi.Ama birkaç ay sonra "hımm acaba bu sefer nerden çıkacak" diye bekler, bir o yana bir bu yana bakar, kıkır kıkır gülerken gözleri de fıldır fıldır sizi arar:)bilir ki bıraktığı yerden çıkmayacak kafanız.Yani artık o da oyunun nasıl oynandığını öğrenmiştir ve bu onu çok heyecanlandırır...
Bu oyunu bebekle oynayan her kimse, kendi sıfatını sorar ve bebek etrafındaki kişilerin kim olduğunu da yavaş yavaş kavramaya başlarr."Baba nerdee?, dede nerdee?, hala nerdee?.Ama kim oynuyorsa kendi sıfatını söylemeli bu dönemlerdeki bebeğe.
** Video yayımlayacaktım ama henüz çekemedim, çekmeyi başarırsam ekleyeceğim...
Kızım yaklaşık 5 aylıkken bu oyunu oynamaya başladık.O zamanlar anlamını tam bilmese de hoşuna gidiyordu, şimdi ise oyunun kurdu oldu:)
Anne evin bir köşesine, bir koltuk arkasına vb. saklanır, "anne nerdeee??" diye melodili bir şekilde sorulur, bebek ise meraklı gözlerle sesin geldiği tarafa yönelir."Aaa burdaymışş" diye ortaya çıkılırr.Anneyi tam görmese de ayaklarını, ellerini veya gölgesini bile görse bir anda çok mutlu oluurr!Çocuksu heyecan işte budur!Defalarca tekrarlanır fakat bebek sıkılmaz.Anne yer değiştirerek oyuna devam eder, bebek de onu takip edebilmenin verdiği cesaretle daha bir heyecanlanır.
Özellikle 5-7 aylık dönemde 1 dakika bile annesinin yanından ayrılmasına tahammül edemeyen bebekler, bazen annelerine elini yıkaması için bile izin vermek istemezler.Ya da diğer odadan bir battaniye almaya gitmenin, bitmiş bebek bezinin yerine yenilerini doldurmanın, mutfaktan bir bardak su alıp gelmenin bile hayal olduğu bu dönemde, "anne nerdee??" diye yavaaş yavaş odadan çıkarsınızz, ve birkaç kez kapıdan kendinizi gösterip miniğin ağlamasını engellerken, bir yandan da diğer kısa işinizi halledersiniizz.Yani kendiniz için de oynarsınız arada sırada:))
Bazen de yüzünüzü bir peçete ile kapatıp "anne nerdee?" diye sorarsınız ve peçetenin üst kısmından kafanızı gösterip "aaa burdaymışşş" dersiniz.O hala oraya bakarken bu sefer de peçetenin sağ tarafından kafanızı çıkarırsınız.O sizi hala yukarda ararken bir anda sağ tarafta görünce çok şaşırır.Bu sefer sağ tarafa sabitler bakışlarını.Sonra o sağda takılı kalmışken "aa burdaymışş" dersiniz ve soldan çıkarırsınız kafanızı.Buna daha da şaşırır ve gülme krizine tutulur:)İlk zamanlar hep bıraktığı yerde bekler sizin yüzünüzü görmeyi.Ama birkaç ay sonra "hımm acaba bu sefer nerden çıkacak" diye bekler, bir o yana bir bu yana bakar, kıkır kıkır gülerken gözleri de fıldır fıldır sizi arar:)bilir ki bıraktığı yerden çıkmayacak kafanız.Yani artık o da oyunun nasıl oynandığını öğrenmiştir ve bu onu çok heyecanlandırır...
Bu oyunu bebekle oynayan her kimse, kendi sıfatını sorar ve bebek etrafındaki kişilerin kim olduğunu da yavaş yavaş kavramaya başlarr."Baba nerdee?, dede nerdee?, hala nerdee?.Ama kim oynuyorsa kendi sıfatını söylemeli bu dönemlerdeki bebeğe.
** Video yayımlayacaktım ama henüz çekemedim, çekmeyi başarırsam ekleyeceğim...
Kayıtlar
4 yorum:
Biz bu oyunu daha da ilerlettik. Ben başka bir odaya gidiyorum.Hiç aralıksız ve melodili bir şekilde "Duru beni bulamaz kiii" diyorum.Duru sesimi takip ederek beni buluyor ve çok mutlu oluyor. Saklandığım yerleri ezberledi artık. Daha çabuk bulunuyorum:)))
Doğru aslında, bebekler büyüdükçe oyunlar da gelişiyor.En güzeli de o çok mutlu oldukları anki gözlerinin ışıltısı:))
özgürüm,
bende el yıkamaya vs koşarak giderken rahat edebilmek için "1 dakika" olayını geliştirdim.
Şöyle ki, önce uzun süre (belki iki hafta kadar) 1 dakika deyip saklanıyordum bana seslendiğinde(ağlamadan evvel uyarı sinyalimiz var:)) süprizli bir şekilde hemen çıkıyordum. Şimdi 1 dakika dediğimde biliyor ki ortaya komik şekilde çıkacağım.bu bana accaip yardımcı oldu...
"1 dakika deyip geçmemeli:))"
pınar bende ona sesleneceğim ve benim peşimden gelecek mi?hayal gibi geliyor:))
sibelciğim kesinlikle 1dk bile çok önemli:)şimdilik...yakında biz nerdeyiz onlar orda:))
Yorum Gönder