Öncelikle yeni yıl hediye arkadaşlığını kaçırmanın üzüntüsü içindeyiz, seneye inşallah...Bir önceki aktiviteyi şimdi ekleyebiliyoruz, yüzümüze vurmayın...
Bu çerçeveyi çok seviyorum ama içindeki resim soluk görünüyor, duruyla albümden fotoğraf seçtik, eh biraz yönlendirmiş olabilirim, ana yüreği, astık duvarımıza, oyalandık işte, ne demiş Üstün Dökmen, 'mutluluğun anahtarı, küçük şeyler'
Bu cıbıl olanı beğendi(m)k, Bodrum ikoncanları gibi, aslında gerçekten Bodrumdaydı bu kız, yedi aylıktı. Allahım o ne tatildi, öldürmüştün bizi yorgunluktan.
Bu el-ayak izlerini de 8 aylıkken yaptık, suluboyayla boyayıp kağıda bastırmak gerekiyor ama çok zorlamıştı Durucum, Aylinle tam vazgeçmek üzereyken son bir deneme dedik, en düzgünü o oldu, arkasına tarih atıp astık.
duru karakaş, 25 ay
http://durugunlerimiz.blogspot.com/
25 Aralık 2009 Cuma
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder